Andere landen
Verenigde Staten en Canada
Het land wordt hier beheerd door verschillende nationale, provinciale en lokale overheden, bovendien zijn er ook Indiaanse reservaten en privégrond. Je moet je onderzoek doen om te achterhalen wie de eigenaar van het land is en of je op verboden terrein bent (in sommige gevallen heeft het op verboden terrein zijn ernstige gevolgen).
Wildkamperen in Forest Service of BLM (Bureau of Land Management) gebieden is vrij normaal in Noord-Amerika. Hetzelfde geldt voor Canadian Crown Land. In nationale parken en nationale monumenten is kamperen in het wild heel gewoon, maar er zijn wel dikwijls vergunningen vereist.
Australië en Nieuw-Zeeland
Kamperen is een nationaal tijdverdrijf in zowel Australië als Nieuw-Zeeland, maar is op de verkeerde plek je tent opzetten kan je een fikse boete opleveren. Kampeerlocaties worden meestal geregeld door lokale regelgeving, dus let op borden die overnachtingen verbieden.
Het is iets meer verwarrend in Australië, omdat er zes staten zijn, allemaal met verschillende regels. Het wordt steeds moeilijker om plaatsen te vinden dat geen beperkingen kent – zelfs nationale parken vereisen een vergunning voor wild kamperen.
Marokko, Albanië, Estland, Letland, Litouwen
In deze landen is het principieel toegestaan om wild te kamperen. In Marokko o.a. gaat het niet altijd van een leien dakje. Als ze je hebben gespot is er steeds wel iemand die er een economische opportuniteit in ziet. Een ezeldrijver wordt plots parkwachter en een bouwvakker plots eigenaar van het terrein waar je op staat. Hoe hoger in de bergen hoe makkelijker dus. Wetgeving heb ik niet echt kunnen vinden en de dingen worden vaak op zijn Afrikaans geregeld… met een beetje goodwill kan er veel, maar je hoeft je niet te laten bedotten natuurlijk.